سيد منير عطية يكتب: أقول تانى
أنا المسجون ف حُضن الليل
وأنا اللى ف سجنى وحدانى
وأنا المحشور ف بطن الويل
ودمعة عين مصحبانى
أنا النايم على الأطلال
وأنا الحُزن اللى ف الموّال
وأنا اللى ف ضحكة الزلزال
لقيت كوابيس محوطانى
أقول تانى؟
أنا العاشق بقالى سنين
وفارش حضنى سجاده
وأنا اللى ف سكّة العاشقين
حكايتى تكون فوق العادة
أنا الحلم بتفاصيله
وأنا ف الليل قناديله
وأنا اللى النجم بيجيله
ويهجر دنيا ناس تانيين
م أنا الورد اللى ف البساتين
وأنا للورد بُستانى
أقول تانى؟
أنا اللى ف حُسنها طبّيت
وروحت وراها بالمشاوير
أنا الصيّاد وفجأة بقيت
فريسة وبين شِباكها أسير
أنا المشتاق لضمّتها
وأنا المصلوب ف عتبتها
وأنا اللى حياتى خلّتها
عذاب ودموع وجرح كبير
ف قلبى الحُب بالقناطير
وهى بقسوة جرحانى
أقول تانى؟
خلاص فقد الكلام معناه
مالوش لزمه الكلام يتعاد
مدام حُبّى الكبير بايعاه
وراميه القلب جوّه مزاد
ألا أونا .. هنا التاجى
ألا دوّا .. هنا الأبهر
ألا تريّا .. هنا أورطى
وانا دايخ على واسطه
عشان تلحقنى من تانى
لقيت واسطه يادوب علشان
تعلّى السعر